*จิตไม่ไปปวดรวดร้าว ปวดก็แยกไปเป็นส่วนหนึ่งของเวทนา
นามธรรมก็ไปอีกส่วนหนึ่ง จิตจะไม่ไปเกาะเกี่ยวกับความทุกข์
จิตจะเบิกบาน นี่แยกเวทนาออกเป็นสัดส่วน ความปวดเมื่อยก็หายไป
เป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เรียกว่า พระไตรลักษณ์ นั่นแหละคือ วิปัสสนา
เราจะได้รู้ว่าอะไรเป็นตัวตน ไม่มีแล้ว ไม่มีมันก็ไม่ปวด เพราะไม่ไปยึดตัวตน
เท่านี้เอง ทำกันไม่ได้ พอปวดหน่อยเลิกแล้ว ไม่ได้กำหนด.
ที่มา : หนังสือกฎแห่งกรรม ธรรมปฏิบัติ เล่ม 4
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่